از دیارِ این سبزِ بی ادعایِ همیشگی...از دیار نیما می آیم...

مرغ آمین دردآلودیست کاواره بمانده

رفته تا آنسوی این بیدادخانه

بازگشته رغبتش دیگر ز رنجوری نه سوی آب و دانه

نوبت روز گشایش را در پی چاره بمانده.

می شناسد آن نهان بین نهانان(گوش پنهانِ جهان دردمندِ ما)

جور دیده مردمان را.

با صدای هر دم آمین گفتنش آن آشنا پرورد،

می دهد پیوندشان در هم

می کند از یاس خسران بار آنان کم

می نهد نزدیک باهم،آرزوهای نهان را.

:: خواندن خط به خطِ نیما...آن هم در پاکیزه ترین هوای ممکن...عجیب می چسبد :)

::مرغ آمین_نیما یوشیج

::عکس_آبان دخت_تابستان 1395

سرگذشت لافکادیو

او به راستی نمی دانست به کجا می رود.اما این را می دانست که به جایی می رود.چون هر کس به هر حال باید به جایی برود.مگر نه؟!

:: سرگذشت لافکادیو،شل سیلور استاین

:: البته برای گروه سنی 10 تا 12 ساله D: منتهی خوندنش برای بزرگترها خالی از لطف نیست :))

منِ او

"تنها بنایی که اگر بلرزد،محکم تر می شود دل است!"

(درویش مصطفا)

*

علی:یعنی می خواهید دور دنیا بگردید؟

هفت کور: مگر بده؟ از اینکه دور خودمان بگردیم که بهتره!

*

وقتی رفیق آدم چیزی از آدم خواست،لطفش به این است که بی حکمت و پرس و جو بدهی.اگر حکمتش را بدانی که به خاطر حکمت داده ای،نه به خاطر لوطی گری.

منِ او،رضا امیرخانی