مرغ آمین دردآلودیست کاواره بمانده

رفته تا آنسوی این بیدادخانه

بازگشته رغبتش دیگر ز رنجوری نه سوی آب و دانه

نوبت روز گشایش را در پی چاره بمانده.

می شناسد آن نهان بین نهانان(گوش پنهانِ جهان دردمندِ ما)

جور دیده مردمان را.

با صدای هر دم آمین گفتنش آن آشنا پرورد،

می دهد پیوندشان در هم

می کند از یاس خسران بار آنان کم

می نهد نزدیک باهم،آرزوهای نهان را.

:: خواندن خط به خطِ نیما...آن هم در پاکیزه ترین هوای ممکن...عجیب می چسبد :)

::مرغ آمین_نیما یوشیج

::عکس_آبان دخت_تابستان 1395